İki kasap

Bir masada iki kasap
duvardan bir gece
ikisi de ciğerini masada bırakmış
tahammülsüz tenler ayrı tabaklarda

cayır cayır sözcükler
diller kararmış.

Acısını yutunca pes eden bir boksör gibi

kanlı eldivenini yere çalar kasaplardan biri

kırık kanadı ve kanlı dişleriyle

unutmaya gider

Uykusunu kıskanır kasapların öteki 

allahsız kasabın ter hizasında

kollarını kavuşturup sırtüstü yatarken

Allah'a küser

-vebalı fare misali- 

Duvardan gece soğur, üşürler.

Duvardan geceye gün vurur, ışırlar.

Biri düş sofrasında 

öbürü yaş boğazında

yeni ilimler talim edip uyanmış olacaklar

-uzundur duvardan geceler-

lokman kesilip

derman olurlar.

Güneşten çekiç buzlara vurur

bir lokman kana kana serinler

eser, sarar, merhem olur 

yeni günler doğurur lokmanların diğeri,

ışıldar.

İçeride,

masa tarumardır, 

ve bir umut,

sevdaları hariç.